Ik heb weer een reis aangevraagd met mijn trainingsmaatje en vriendin, dit keer naar Havana. Zij neemt ook weer haar man mee. We maken spannende plannen om door reizen naar Trinidad. Ik hoef dit keer niet weer naar Viñales, dus we maken een andere toer en we contacten alvast Osvaldo, de gids die ik ook gebruikt heb de vorige keer.

Nog voordat het zover is, krijg ik een mailtje van de Baas, met wie ik de vorige keer in Havana was. Wij blijken weer samen op diezelfde bestemming te vliegen. Hij neemt ook een vriend mee en vraagt wat mijn plannen zijn. Hij sluit graag aan en ik stuur een mail aan de rest van de bemanning.
Er sluiten meer mensen bij ons aan en we gaan uiteindelijk met 9 man in net totaal op pad. Mijn vriendin en ik hebben iedereen wel een beetje voor een zwaar blok gezet: wij hadden bedacht meteen na aankomst in het hotel door te gaan. Dan hebben we wel een hele lange en zware dag, maar heb je wel een hele dag daar te besteden de dag erna.

In mijn schema had ik een sterblok gekregen. Dat is een soort verrassingsreis, waarbij je pas kort van tevoren weet welke reis het uiteindelijk wordt. Het enige dat je weet, is dat de geplande vrije dagen sowieso vrij zijn. Het wordt voor mij een São Paulo en ik besluit een vriend IPB mee te nemen. Hij kan vrij regelen op zijn werk, dus hij kan met mij mee. 

Gelukkig kan hij meekomen, dus het is leuk om hem aan boord te hebben, ook al zit hij niet in mijn werkgebied. Wat minder grappig is, is dat ik een klein buikvirusje opgepikt heb en alles wat ik eet of drink, komt er met dezelfde gang ook weer uit. Maar ik wil niet gaan zitten en toegeven aan mijn ziek zijn, bang als ik ben dat ik me dan nóg beroerder ga voelen. Dus ik doe gewoon de service en ik onderbreek deze af en toe voor een klein momentje voor mezelf, waarna ik weer lachend verder ga. Ik ben wel heel blij als ik even mag gaan liggen en ik val dan ook ècht in slaap. Ik merk dan ook meteen het voor- en het nadeel van een vlucht van 11 uur: als je je beroerd voelt, dan is 11 uur lang werken echt heel lang, maar tegelijk is het zo dat je daardoor wel lang mag gaan liggen en je dus ook echt iets aan je slaap hebt. 

Omdat ik nog nooit in Taipei geweest ben, wil ik die ene dag dat ik in de stad zelf ben, natuurlijk niet onbenut laten. Dus met mijn maat spreek ik alweer vroeg af om op pad te gaan. Beetje jammer daaraan is, dat ik pas om half 5 's ochtends mijn bed ingerold ben, dus als ik om 10u alweer klaar moet staan, is dat best vroeg. Maar dat maakt niet uit!

Mijn maat heeft eigenlijk de plannen gemaakt en ik haak aan. We beginnen met een kleine wandeling en een brunch bij de sushi-tent. Het is zijn derde keer al bij hetzelfde restaurant, dus ik ga ervan uit dat het ook wel goed is. En eigenlijk is er natuurlijk niet veel beters dan de dag beginnen met sushi. 

Ik had gedacht dat ik zo moe zou zijn na mijn hele dag buiten en op het water zijn, dat ik dacht dat ik wel een goede nacht zou maken. Helaas is dat niet gelukt. In slaap vallen was geen enkel probleem, alleen was ik om half 2 alweer wakker. Klaarwakker... Ik zet de tv aan in de hoop dat ik daarvan in slaap kan vallen, maar dat helpt niet echt. Dan ga ik nog maar even bij de receptie zitten, waar ik goede wifi heb. Terwijl ik daar zit, gaat precies om half 3 het licht uit... Niet mijn licht helaas, maar alles om me heen is in één klap zwart. Alles in de straat ook: het hele dorp gaat ineens op zwart!!! Zo bizar!!! Ik wist in mijn achterhoofd dat er niet de hele nacht stroom was, maar om het zo te zien gebeuren, is toch wel bizar. 

Ik ga maar terug mijn bed in en probeer verder te slapen. Als ik bijna wegduf, schrik ik me helemaal een hoedje: de stroom gaat er weer heel even op. Het duurt niet meer dan een paar seconden, maar ik ben de kamer uit gegaan met het licht aan en de tv aan. Dus je kunt je voorstellen dat ineens het licht aanging en ineens het geluid van de tv vól aan... Dus ik was meteen weer klaarwakker... Ik zet meteen alle schakelaars om maar die van mezelf krijg ik niet omgezet. Ik heb het nog 5.45u zien worden. Daarna ben ik nog wel even in slaap gevallen, maar om 6.30u stond de wekker... Die heb ik nog wel gesnoesd tot 7u en toen moest ik echt opstaan. Het vooruitzicht van een mooie tour vandaag maakt opstaan een stuk makkelijker!!!