2 april 2014 | Havana (II) [deel 2]

We worden wakker in ons logeerhuis en we laten ons ophalen door Osvaldo, zodat we samen met onze Purser en Co kunnen ontbijten, die ergens anders hebben moeten slapen.
We gaan ontbijten bij hetzelfde restaurantje waar we gisteren ook geluncht hebben. Dit is in de buurt van het logeeradres van de Purser en de Co. Zij blijken te hebben geslapen bij een dame waar we gisteravond mee hebben staan dansen. Daar kwamen ze alleen pas achter bij het opstaan. Erg grappig!!!

We gaan alweer op pad en beginnen bij een grot, Cueva del Indio, waar we ook met een bootje een stuk afleggen. In de informatie die we van een andere crew gekregen hebben die er al geweest is, staat dat het niet een aanrader is. Maar wij vinden het wel heel erg mooi.

Buiten staat op een grasveldje een grote buffel. Hij ziet er erg indrukwekkend uit, maar ik wil hem toch erg graag van dichterbij bekijken. Hij staat aan een touw. De Captain en de Coco lopen met me mee en maken foto’s. Ik ga steeds een beetje dichterbij. Het touw had zich om zijn hoorn gedraaid, waardoor hij minder ver kon lopen, dus ik maak het voorzichtig los. Uiteindelijk blijkt het een schat van een beest te zijn, die mijn handen helemaal aflikt met een gigantische blauwe tong.

Daarna gaan we weer verder op pad. We rijden ongeveer anderhalf uur naar Cayo Jutias, waar een strand is. Hoewel Cuba omringd is door zee, schijnt er niet veel strand te zijn. Vandaar dat we best een eind moeten rijden. Maar het is de tocht zeker waard.
Ik heb nog nooit zó’n mooie blauwe zee gezien. Zelfs niet op Aruba of Bonaire. Het is echt overweldigend prachtig!!! We lopen een stuk over het strand, waar allemaal drijfhout ligt, wat prachtige foto’s oplevert. Ik kan haast niet stoppen met het maken van foto’s.
Er staat ook een boom rechtop en ik kan het niet laten om mijn innerlijke berggeit los te laten. Dus onder afgrijzende blikken van mijn collega’s die in eerste instantie doodsbang zijn dat de bomen afbreken. Maar uiteindelijk zien ze dat het helemaal niet zo onveilig is en hangen ze stuk voor stuk in de boom voor de foto’s.
Eigenlijk zijn we op zoek naar een plek die we opgekregen hebben van collega’s, voor het eten van verse kreeft, maar we zijn een beetje te vroeg voor de Cubaanse lunchtijd, dus we lunchen gewoon bij het grote gebouw aan het begin van het strand, waar we eten onder het genot van een live muziekje.

Na het eten pakken we even een momentje om nog op het strand te liggen in het zonnetje. Het is heerlijk qua temperatuur, het is een stralend blauwe lucht, de zee is blauwer dan ik hem ooit gezien heb en er waait een lekker zicht briesje. Ontzettend verraderlijk natuurlijk, dus we zorgen wel dat we goed ingesmeerd zijn...
Om 16u gaan we dan de terugweg wagen. We weten dat we nog een lange weg voor de boeg hebben naar Havana. Na 3,5 uur zijn we dan weer terug in het hotel. Mooi op tijd om nog een lekker hapje te eten.
Dus even opfrissen, nog even een drankje aan de bar in het hotel en dan op weg naar een restaurant dat de Captain opgesnord heeft. Het is een waanzinnig gaaf restaurant!!! Het ziet er schitterend uit qua styling. Een beetje vervallen, maar daarom juist gaaf. De styling is fantastisch. En ze hebben ook echt aparte kamers waar je met een groep kunt eten, dus het zou ook ideaal zijn om met een hele crew te eten. Het eten is ook fantastisch van kwaliteit en er is voldoende keuze.
Als we dan weer terug willen naar het hotel, is onze taxi een prachtige paars met witte oldtimer. Super dat dit soort auto’s hier gewoon als taxi rondrijdt!!!

Als ik in bed lig, val ik echt als een blok in slaap. De dag is lang genoeg geweest...

Als de wekker gaat, moet ik dan ook van ver komen. Maar ik wil nog even genieten van de laatste ochtend in Havana. We hebben afgesproken om met de Purser en de Co een toertje van 2 uur te doen in de stad, met een prachtige witte Cadillac. Die komt iedere ochtend voor het hotel en de gids Hector spreekt redelijk goed Engels, dus hij kan ook wat vertellen over wat je ziet. Zijn vader Raoul is de chauffeur van deze prachtige open auto...
We maken een aantal stopjes op verschillende plekken. We beginnen op het Plein van de Revolutie. Hier staan twee gebouwen met twee gigantische portretten erop van Che Guevara en Fidel Castro. Het portret van Fidel doet mij veel meer denken aan Ayatollah Khomeini... Ik heb me bij het langsrijden van het vliegveld naar het hotel al afgevraagd waarom er een portret hing van Khomeini....

Hierna maken we een stopje op de favoriete plek van Hector, namelijk in een groot park in de stad. Hij legt uit dat 70% van de Cubanen het Afrikaande geloof aanhangt van vroeger, toen de slaven naar Cuba gehaald werden. Als gevolg ervan zijn er nog heel veel Afrikaanse gebruiken, tradities en rituelen die onderdeel zijn van de Cubaanse cultuur.
We zijn dan ook op afstand getuige van een ritueel. Hector legt een beetje uit wat er gebeurt. Het gaat om een klein jongetje die ziek is. Wat er precies aan de hand is, is natuurlijk niet duidelijk, maar in het ritueel worden de armen van het kind omhoog gehouden, in een krachtige pose, om kracht te ontvangen om te vechten tegen wat het kind dwars zit. Er is ook een vogel die aan zijn pootjes vastgehouden wordt en al flapperend langs het lijf van de jongen bewogen wordt. Op een gegeven moment wordt het hoofd van de vogel afgetrokken (gelukkig staan we op een afstand waardoor we dit niet tot in het kleinste detail zien) en wordt het bloed over het hoofd van de jongen gegoten...
Ik vind het heel bijzonder dat we toeschouwer mogen zijn bij dit ritueel. Ik word er helemaal stil van... Geen moment heb ik geweten dat dit gebeurde in Cuba en ik had nooit kunnen vermoeden dat ik hier ooit getuige van zou mogen zijn.

Hierna komen we bij het John Lennon Park. Dat heeft zo, omdat er een bronzen beeld van John Lennon op een bankje zit. Wat een grappig detail is, is dat er een oude man in het park verantwoordelijk is voor de bril van John Lennon. Het beeld had namelijk een vaste bril, maar die is gestolen, dus nu is er een gewone bril, die opgezet wordt bij het beeld als er toeristen komen... Hoezo werkverschaffing? Uiteraard gaan we allemaal met John op de foto...

Nog een kleine rondleiding bij het Hotel Nacional, waar alle grote sterren gelogeerd hebben. En daarna rijden we dan naar de oude stad, om daar ook nog even wat sfeer te snuiven. We komen nog in de buurt van het oude crewhotel, om de hoek van het Capitool.
Grappig is het om te zien dat er nu alweer veel meer in de steigers staat dan de vorige keer. Er wordt hard aan gewerkt om een aantal dingen in de stad weer wat meer op te knappen. Dat maakt wel dat ik me weer realiseer dat als je het echte Cuba wilt zien, zoals het nu is, dat ik denk dat je niet te lang meer moet wachten om er naartoe te gaan. Zeker in de stad Havana. Ik denk dat het echt nog wel jaren gaat duren voordat er wat veranderd in de binnenlanden, maar zodra de grenzen echt open gaan, ben ik bang dat het in een sneltreinvaart moderner wordt en dat de charme er een beetje af gaat...
En ik merk weer hoe prachtig deze vervallen stad is. Juist het feit dat het vervallen is, maakt het gaaf, terwijl ik me ook wel afvraag hoe het hier geweest is in de jaren ’50, toen de Amerikaanse maffia hier de scepter zwaaide. Als je een beetje tussen je oogharen hoor kijkt, kun je bijna zien hoe prachtig het was...

Onze trip met Hector en Raoul eindigt bij de overdekte markt die vlak bij de havens is. Altijd leuk om even doorheen te lopen, al moet ik zeggen dat ik er wederom met lege handen uit kom. Het is allemaal zo toeristisch en ik zou niet weten wat ik ermee wil/moet, dat ik niet verder kom dan gewoon lekker struinen. De co was op zoek naar een schilderij voor zijn vader met een oldtimer erop en daar slaagt hij voor.
Dan gaan we weer terug in de richting van het hotel. We worden meegenomen door een Lada-taxi. Zo hebben we ongeveer wel alle vormen van vervoer gehad.

Terug in het hotel hebben we nog tijd om even te slapen voordat het weer Calling is. En dan is ook dit avontuur weer ten einde.
Ik hoop op nog een keer een 5-daagse Havana en dan ga ik graag nog een keer naar de stad Trinidad, wat ook een prachtig gebied schijnt te zijn. Dus ik kan alvast niet wachten tot ik hem weer krijg...