nienkevanmaris

13 mei 2014 | Quito

Mijn laatste vlucht voor mijn vakantie is een driehoeksvlucht. Ofwel van Amsterdam naar Quito, 48 uur daar, dan door van Quito naar Guayaquil met 24 uur daar en van daaraf dan weer terug naar Amsterdam. Net als mijn Aruba-Bonaire begin dit jaar.

Als we aankomen in het hotel worden er al meteen plannen gemaakt om de volgende dag een toertje te doen. We gaan met 5 dames een dagje op pad. De crew die we tegen kwamen op de luchthaven van Quito had ons snel wat tips gegeven en daar zijn we blind op gevaren. Dus we hebben de chauffeur gebeld en voor de volgende dag alles geregeld. Dat is alvast een lekker begin!

Dan natuurlijk even omkleden, uniform uit en volgens de traditie van Quito eten we sushi in het restaurant beneden. Heerlijk!!! Sowieso altijd gezellig om nog even samen te zijn na een lange vlucht van 12 uur. Maar uiteraard wordt het geen latertje...

De volgende ochtend zitten we met de hele crew weer samen aan het ontbijt. Vooral heel leuk dat je gewoon popcorn kunt pakken. In Quito vinden ze dat duidelijk wel een goeie ontbijtoptie? Het is eigenlijk best heel lekker....
En na het ontbijt gaan we samen op pad. We rijden eerst naar de evenaar. Eigenlijk moet je als toerist daar gewoon wel geweest zijn. Het is supertoeristisch en ze laten je er ook van alles zien over de manier van leven daar qua natuur en cultuur. Vooral het verhaal van die vis die je plasbuis in zwemt als je in het water plast..... Brrrrrrrrrr!!!!
Als we dan echt op de evenaar zijn, maken we natuurlijk allerlei rete-toeristische foto's en we doen mee met alle proefjes, truukjes en spelletjes waarin ze laten zien wat het verschil is tussen boven en onder de evenaar, of er juist precies op. Grappig is, dat we een test moeten doen dat je met je ogen dicht op een rechte lijn moet lopen. Dat schijnt zo goed als onmogelijk te zijn, want je wordt er vanaf "getrokken". Ik kan het echter wel en krijg te horen dat ik een erg goeie balans heb. Ja, dûhhhh!!! Twintig jaar op stiletto-hakken lopen. Daar krijg je wel balans van!!! :)

Na deze enorm toeristische ervaring gaan we door naar een mooi uitzichtpunt over een vulkaanvallei... Helaas legt onze gids weinig uit, dus we komen weinig verder dan: mooi uitzichtpunt.

Alles ligt niet direct bij elkaar om de hoek, dus we zitten ook behoorlijk lang in de auto. We rijden namelijk helemaal naar het plaatsje Mindo. Als de lunchtijd dichterbij komt, maken we een stop bij een schattig, Zwitsers aandoend, huisje, waar het stikt van de kolibries. We bekijken daar de menukaart en daarna rijden we door naar de vlindertuin, waar je ook kunt eten, om te kijken of we liever daar eten.
Sowieso is die hele vlindertuin een klein discussiepunt. De meesten geven aan daar niet op te zitten te wachten. Mij lijkt het wèl leuk, maar ik ga na deze trip op vakantie naar Bali en daar staat ook een vlindertuin op het programma, dus mij maakt het niet uit. We besluiten toch te gaan en daar dan ook te eten...
Uiteindelijk is die vlindertuin misschien wel hèt succes van de dag!!! Er hangen prachtige cocons, die zelfs lijken op goudklompjes. Dat is van vlindersoorten die bij het water leven... Ik had het nog nooit gezien, maar het is echt prachtig!!! En uiteraard vliegen er de meest prachtige vlinders rond. Sommige kun je gewoon verleiden op je vinger te komen zitten, door je vinger door de bananenpulp te halen. Ik vind het heel erg gaaf en gelukkig mijn collega's ook...
We lunchen met uitzicht op een prachtige jungletuin, met kolibries en andere tropische vogels. Het is jammer dat het giet van de regen, maar ach, wij zitten droog...

Als toetje van de dag en van de lunch in het bijzonder, gaan we daarna naar een chocoladefabriek. Daar krijgen we helemaal uitleg over de geschiedenis van chocola, hoe het groeit en hoe het verwerkt wordt. Als je ziet hoeveel stappen er genomen moeten worden en hoeveel werk er in een chocoladereep zit, dan snap je niet dat chocola zo goedkoop is. Overigens scheelt het natuurlijk wel dat bijvoorbeeld melkchocolade eigenlijk bijna niets met chocolade te maken heeft.
Als afsluiting van de rondleiding krijgen we pure cacao te proeven.... VIES!!! En dan laten ze het je proeven met toevoeging van diverse smaken; suiker, rode peper, gember. Het is een hele leuke smaaktest en uiteindelijk kopen we natuurlijk ook nog toeristisch veel in het winkeltje. Ik neem ook een blok cacaopoeder mee om brownies mee te kunnen gaan maken... Voor als die keukenprinsessen-genen zich ineens gaan openbaren........ Dan wil je wel voorbereid zijn!!!

Hierna mogen we nog een fikse terugreis aanvangen en we zijn dan ook echt pas tegen etenstijd weer terug in het hotel. Nou ja, het is geen vraag "wat eten we vandaag?", want sushi is in Quito het standaard antwoord... Dus we eten nog gezellig sushi. Nou ja, gezellig.... Er begint een band te spelen en het volume is zo belachelijk hoog, dat het pijn doet aan je hoofd, je oren en er geen normaal gesprek meer mogelijk is. We vragen vriendelijk een paar keer of het zachter kan, maar ik heb het idee dat het alleen maar luider wordt. We verhuizen naar de lobby, maar ook hier is het nog best hard.... Na het eten gaat iedereen naar zijn kamer en uiteraard zit ik in een kamer boven het restaurant, dus ik kan ook in mijn kamer nog "genieten" van het optreden.... Gelukkig heb ik oordoppen en hadden we een drukke dag, dus uiteindelijk sterft voor mij het geluid weg, terwijl ik wegzak in slaap....

De volgende ochtend weer popcorn bij het ontbijt. Uiteraard nadat ik ook mijn gezonde portie fruit gegeten heb en een omelet.
Met 3 dames besluiten we nog even naar de markt te lopen voor Calling. Dat is een markt die vergelijkbaar is met die van Lima, dus altijd even kijken.... Voor mijn moeder vind ik uiteindelijk een helemaal effen off-white sprei voor op de bank en ik verwen mezelf met een fijne stoere handtas (ik had nog geen tas)... Verder vind ik het niet veel om mijn geld aan uit te geven, maar ik ben met een collega die in Frankrijk woont en daar een strandtent heeft en ook wat spulletjes verkoopt. Voor haar vinden we hele leuke dingen die zij nog voor een leuke prijs kan verkopen...
Eenmaal weer terug in het hotel, bestellen we nog sushi voor de lunch. Laatste keer sushi... Door de tijd dat we pick-up hebben voor onze vlucht naar Guayaquil, gaan we eerst ons uniform aantrekken, koffers pakken en dan de bestelde sushi pas eten. Ach, sushi krijg ik nooit genoeg van....