nienkevanmaris

11 juni 2014 | Glasgow (I)

Na mijn vakantie moet ik beginnen met twee weken reserve. Prima, ik hou wel van een spelletje "travelroulette". Wat wel lastig is, is dat ik behoorlijk verkouden ben.... En je mag eigenlijk niet vliegen met een verkoudheid.... Maar zo lang ik mijn oren kan klaren, wil ik niet flauw zijn.

De eerste dag word ik niet opgeroepen en dag twee krijg ik een oproep voor een hele riedel aan Europa-vluchtjes, beginnend met een nachtstopje Glasgow. Ik heb anderhalf uur voordat ik me moet melden, dus ik eet snel nog even, hijs me in mijn uniform en ik ga op pad.

Tijdens de landing voel ik mijn hoofd en mijn oren wel, maar het is nog te doen.
Na de vlucht doen we in het hotel natuurlijk nog een drankje. Het blijkt dat ik bij de cockpit blijf; de cabine-collega's moeten er eerder uit.
Dus de volgende ochtend bij het ontbijt is de crew nog even compleet en probeer ik de mannen van de cockpit over te halen om nog iets te gaan doen, aangezien we pas 14.45u Calling hebben. Maar mijn charmes zijn niet overtuigend genoeg. En ik besluit dan maar alleen de stad in te lopen.

Het is een stevige tippel van een half uur naar de stad. Onderweg kom ik prachtige graffiti's tegen, onder een brug. Ik loop door, terwijl mijn neus ook behoorlijk begint te lopen. Ik heb wel zakdoekjes bij me, maar niet genoeg, dus in een one pound store koop ik van alles tegen griep, verkoudheid en een pak met zakdoekjes...

Winkel in, winkel uit... Heerlijk!!!
Terug weer naar het hotel om me klaar te maken voor de vlucht, terwijl mijn gezicht leeg loopt. Maar ik hou stug vol!!!
Alleen aan boord gaat het toch mis. Zodra het vliegtuig ook maar iets gaat dalen, lijkt het of mijn hoofd uit elkaar klapt: ik kan dus niet meer klaren.... En dat is het teken dat je "af moet stappen". Vanuit de cockpit word ik dus al afgemeld voor mijn vlucht naar Boedapest en ik moet naar huis.... Het is wel wennen, een baan waarbij je niet kan en mag werken met een verkoudheid.....