5 juli 2014 | Kopenhagen (II)
De dag dat de kwartfinale-wedstrijd van het WK-voetbal Nederland - Costa Roca is, is de eerste dag van mijn Europacyclus. Ik vlieg op en neer naar Londen en daarna nog van Amsterdam naar Kopenhagen. Daar slapen we, maar we gaan de wedstrijd wel voor een deel missen: we gaan 22.20u "op de blokken", mensen moeten uitstappen, we moeten de koffers halen en nog naar het hotel. Dus de eerste helft is een absolute no-go...
In de bus naar het hotel heeft iemand een boxje bij zich en iemand anders stemt af op een internetradiozender die het commentaar laat horen. Dus we krijgen het commentaar van Jack van Gelder mee, al zit er wel een minuut of 20 vertraging in. Eenmaal in het hotel is het precies rust, dus als een speer inchecken, naar boven, omkleden en naar de lobby waar de wedstrijd aan staat.
Ik had mijn oranje shirt al onder mijn uniform aan, dus alleen even een niet-zo-blauwe-broek aan en terug naar beneden, precies op tijd voor de start van de tweede helft. Beetje jammer is het wel, dat het beeld van de tv vreselijk slecht is. Het beeld sneeuwt enorm en dat is echt wel even wennen. Maar ja, nu nog de deur uit gaan om een kroeg te vinden waar de wedstrijd ook uitgezonden wordt... Dan missen we nóg een stuk van de wedstrijd. Dus we blijven zitten en het went uiteindelijk best wel een klein beetje. Het geeft ook gewoon een heel jaren '80 gevoel... En in 1988 hebben we van Duitsland gewonnen, dus misschien is dit wel een goede voorbode???
Tja, de wedstrijd zelf is eigenlijk allemaal niet zo spannend. Costa Rica heeft vooral heel duidelijk de opdracht gekregen die Oranje-jongens van het doel weg te houden en dat is dan ook het enige wat ze doen. Er wordt eigenlijk niet echt gespeeld. Niet in de reguliere speeltijd en ook niet in de verlenging. Uiteindelijk krijgen we natuurlijk de briljante wissel van Cillessen voor Krul, want het komt op penalties aan.
En ondanks dat ik echt geen moer geef om voetbal, kan ik niet anders dan meegenomen worden in de hysterie die ons allen ten deel valt als het spannend wordt. Dus ook ik juich mee, stamp op de grond en sla mijn handen voor mijn ogen als het allemaal te spannend wordt... En dan wint Nederland toch op penalties.... Het is wel veeeeeel en veel later geworden dan bedacht. Want drie stretches vliegen op een dag is best pittig, maar deze wedstrijd mochten we natuurlijk niet missen... Dus door naar de halve finale en als die gespeeld wordt, ben ik weer thuis...
Na de wedstrijd gauw slapen, want het is de enige keer dat we "uit kunnen slapen" deze week: 9.25u Calling... Dus gewoon tijd om op de tijd van Calling nog even in uniform te ontbijten voordat we via Amsterdam naar Venetië vliegen.