14 september 2014 | Delhi

Nou, daar komt 'ie dan: Delhi. Zoals bij ons bekend: "you either love it, or you hate it". En tot welke categorie zal ik behoren? Ik ben natuurlijk redelijk blij ei, dus ik vind wel veel leuk, maar je weet het nooit.

Ik weet van tevoren al dat er in het hotel een Leermannetje staat, die alles maakt in leer, ondanks dat je minder dan 24u hebt om het weer in ontvangst te nemen. Dus ik neem een jurkje mee om in suède na te laten maken. En ik ben niet de enige: mijn collega's hebben ook allerlei (ver)maakklusjes voor hem bij zich. Alleen in het hotel blijkt hij er dit keer niet te zijn. Dat is jammer!!!

Wel maak ik een afspraak om met een collegaatje op pad te gaan. Zij heeft een chauffeur en een gids geboekt om een toertje door de stad te doen. En ik sluit graag aan; een ideale manier om veel van de stad in weinig tijd te zien. Dus tegen de tijd dat ik in bed lig, is het bijna half 4 in de ochtend lokale tijd en ik word alweer wakker gebeld om 9u. Pfffffffff, kort nachtje en ik heb ook al niet briljant geslapen. Maar goed, leuke dag in het vooruitzicht, dus, al is het wat lastiger, ik kom op gang. Ik trek mijn harembroek aan: "when in Rome...."
Als ik mijn gordijnen open doe, krijg ik mijn eerste cultuurschok: pal onder mijn raam staan krotten van huisjes. Zelf zit je dan in een 4/5***** hotel en pal onder je neus is pure armoede... Ja, ik heb al begrepen dat de tegenstellingen groot zijn.

Na een snel ontbijt worden mijn collega en ik opgehaald door onze gids AB en chauffeur Manoj. Volgens Ebi zie ik eruit als een Bollywood actrice, met mijn harembroek. We beginnen met een bezoek aan de Lotus-tempel. Het is zondag, dus heel druk en we sluiten aan in een lange rij, die gelukkig wel snel doorloopt.
Het is een prachtig gebouw, dat doet denken aan Sydney. In het gebouw is absolute stilte geëist en mensen met kinderen die 1 kik geven, wordt al gevraagd te vertrekken. De binnenkant is prachtig, vooral het centrale punt, waardoor de zon naar binnen schijnt en je het gevoel krijgt in een grote kristal te kijken. Je mag er niet fotograferen, maar het lukt me om stiekem het dak vast te leggen.
Volgens onze gids is het de bedoeling dat je hier een wens doet en dat die dan in vervulling zal gaan. Niet geschoten is altijd mis!!!

Hierna gaan we via het presidentiële paleis door naar de Poort van India. Dit heeft wat weg van de Arc de Triomphe in Parijs, dus dit tripje voelt tot op heden heel internationaal. Bij het paleis konden we niet stoppen, want de president zou zo het paleis gaan verlaten. Bij de Poort van India kunnen we wel kijken. Dit schijnt 's avonds prachtig verlicht te zijn en veel verliefde stelletjes te trekken.
Op weg terug naar de auto komen we langs een slangenbezweerder die een cobra in een klein mandje heeft. Ik kan er niets aan doen dat het me toch fascineert. Ik ga er naast zitten en mijn collega is zo bang van de cobra dat ze al niet dichtbij durft te komen om een foto te maken. Als ik de cobra in mijn nek laat leggen, krijgt ze bijna een rolberoerte :)!!!

We stappen weer in de auto en rijden naar een prachtige Sikh-tempel. We worden door de gids begeleid in het hele ritueel: schoenen uit, handen wassen, haren bedekken (ik heb gelukkig nog snel mijn eigen sarong in de tas gegooid, dus ik hoef niet een willekeurig hoofddoekje uit een bak te grabbelen), voeten wassen.... In de rij valt het me voor het eerst op, dat ik enorm aangestaard word. De man voor me heeft een jongen bij zich van een jaar of 7 en hij stoot de jongen aan om hem op mij te attenderen. Ik lach breeduit naar hem en de jongen steekt voorzichtig zijn hand uit. Ik pak zijn hand met beide handen vast en hij gaat stralen. Bizar!!! En door veel meer mensen word ik aangestaard. Zal het witte haar wel zijn, in combinatie met de blauwe ogen....
De binnenkant van de tempel is pachtig bekleed met goud. Binnen staat een baldakijn, met heilige boeken, waar een Sikh heilige mantra's zingt. Iedereen schuifelt naar voren en betuigt op zijn eigen manier respect, of bidt...

Buiten is een grote vierkante vijver, met vissen erin en volgens AB is het heilig water, waar mensen in baden om hun gebeden verhoord te krijgen. Ach, als ik dan toch zo lekker bezig ben, kan ik hier in het water ook wel even een kleine reminder het universum in sturen, voor het geval ze me niet gehoord hebben in die Lotus-tempel...
Bij deze Sikh-tempel is ook een gaarkeuken waar de armen gevoed worden. Er zitten honderden mensen te wachten op een maaltijd. We krijgen ook wat te eten aangeboden en met alle waarschuwingen voor Delhi-belly in het achterhoofd, zijn we voorzichtig, maar toch ook wel nieuwsgierig. We krijgen een wrap en ik vraag waar het van gemaakt is. Zoals verwacht is het gemaakt van bloem en dat durf ik dus niet aan met mijn glutenintollerantie. AB snapt het waarschijnlijk niet en hij lijkt beledigd. Ik doe of ik een klein stukje eet en moffel het later weg... Een stuk verderop krijgen we een "kwak" van "prut" in onze hand geduwd... Ik heb geen idee wat het is, maar het is vrij smakeloos en de olie druipt er vanaf. Mijn collega durft het niet eens aan om het te proberen.

Na deze tempel gaan we door voor de lunch. Ik bedenk net dat ik het tot op heden nog wel vind meevallen qua wat ik zie op straat, als ik een vrouw zie bedelen, die eigenlijk geen gezicht heeft. Of het nou tumoren zijn, of het is helemaal verbrand, dat is niet duidelijk...
En bij een stoplicht komt een dame bij de auto bedelen, die geen linkerhand heeft en door het witte verband sijpelt de etter en de pus... Oké, dit is inderdaad het beeld wat ik had bij Delhi.... Pffffffff...... En toch geef ik niets.....
We lunchen in een keurig restaurantje, waar ik geen angst heb buiten te komen met een Delhi-belly. Kip tandoori, en dan de echte. Wat ben ik dol op de Indiase keuken!!! Al die heerlijke kruiden en curry's mag ik gewoon hebben....

Na de lunch rijden we door naar een groot park, waar de crematieplaats is van Mahatma Gandhi, Rajiv Gandhi en Indira Gandhi. De monumenten zijn heel verschillend en worden vooral indrukwekkend door de verhalen die AB erbij vertelt. Het is duidelijk wat deze mensen betekend hebben voor India en hoe belangrijk ze waren. Des te zwaarder dat ze allemaal vermoord zijn.
Van daar af is het een klein stukje naar de grootste moskee van India. Om daar binnen te mogen, moet je een "prachtige" jurk aan. Ik loop ook al de hele dag overal op blote voeten (ik heb volgens mij mijn voetzolen al enorm verbrand) en heb al een sarong op mijn hoofd gedragen, dus nu maar heel respectvol een gewaad aan.
AB legt weer van alles uit over de bouw van de moskee en langzaam verzamelt zich een steeds grotere groep om ons heen. Voornamelijk kinderen en als ik eerlijk ben, ben ik meteen bang enorm beroofd te worden (zou echt wat voor mij zijn), maar dat gaat goed. Ze staren mij gebiologeerd aan. Als we over het terrein lopen, lijk ik wel de rattenvanger van Hamelen; al die kinderen lopen achter me aan. Totdat we de minaret gaan beklimmen. Dat is een stuk waar je voor moet betalen, dus daar laten we de hele kinderschare achter.
De trap naar boven is pittig: de treden zijn zeker anderhalf tot twee keer zo hoog als gewone treden. En we moeten 44 meter omhoog, dus dat is een beste workout!!! Daarbij is de toren van een minaret errug smal, dus tegemoetkomend verkeer is best lastig. Als er tegenliggers komen, plak je jezelf tegen de muur en daarna weer door.
Maar het uitzicht boven is het allemaal waard: een fantastisch uitzicht over oud Delhi!!! Maar wat ik vooral te grappig vind, is dat er zo'n groot verschil is tussen het Nederland waar alles geregeld en afgekaderd is, en dan Delhi, waar niemand zich druk lijkt te maken: het trappengat is op geen enkele manier afgeschermd en de mensen stappen gewoon over dat gat heen naar de andere kant om op een ienieminie richeltje te staan, waar een heerlijke bries waait. Ik snap dat mensen, als het vol zomer is, hier heerlijk blijven staan!!! Ook ik stap op het richeltje. Maar dit vind ik dan weer minder grappig, zo met een afgrond onder mijn voeten. Ik lach wel, maar vind het niet echt leuk. Leg bij mij dan maar gewoon een cobra in mijn nek....

Eenmaal buiten pakken we een riksja die ons door Oud Delhi meeneemt naar de spice-market. Omdat het zondag is, zijn in dit stuk van de stad heel veel winkeltjes dicht, dus ik ben benieuwd hoe het er hier uitziet als alles wel open is. Ik vind het nu al een smerige chaos. De electiciteitskabels hangen overal en worden aan elkaar gebonden met een afgescheurd reepje stof en worden ook gebruikt als waslijn... Wat een contrast met Nederland!!!
We lopen ook een stuk over de spice-market en we komen (eindelijk) koeien tegen. Ons bezoek had niet compleet geweest zonder heilige koeien... Ik ben natuurlijk weer eigenwijs en moet ze toch even van dichtbij bekijken en kan dus bijna de hoorns van dichterbij bekijken dan bedoeld, maar gelukkig hangt de koe die hoorns in mijn handtas en is er dus nix aan de hand.
In een mooi winkeltje (ook aangeraden op tripadvisor) laten we ons verleiden tot de aankoop van een aantal kruidenmengsels.
Ik koop ook 4 zakjes, die ik 's morgens moet mengen met heet water en een eetlepel honing, om energiek de dag te beginnen: ginger, cinnamon, turmeric en gingseng... (en inderdaad; je krijgt er een mega-energy boost van!!!)

Dan weer met de riksja terug naar de auto en terug naar het hotel waar we om 19.30u aankomen. Mijn hoofd duizelt van alles wat ik gezien en meegemaakt heb. Het was een hele volle dag (vandaar ook weer dit veel te lange blog), maar dit is zo'n typische trip waarbij ik het gevoel heb dat een dag 48 uur heeft en dat ik er alles uitgehaald heb.
We zijn nog ruim op tijd om zelfs nog wat te kunnen slapen voor Calling, maar met al die indrukken in mijn hoofd gaat dat niet lukken... Slapen doen we dus thuis wel weer.... Enneh.... Ja, zoals ik al dacht: Delhi, I love it!!!