17 oktober 2014 | Lusaka (II) [deel 1]

Weken geleden verschijnt de aankondiging dat voor ons Lusaka als bestemming af gaat vallen vanaf het winterschema. Dat vind ik echt heel erg jammer, want ik vind Zambia een prachtig land!!! Dus ik vraag deze reis nog aan, voordat hij eraf gaat. Dit wordt natuurlijk weer een véél te lang verhaal.....

Ik wilde heel graag naar de Lodges van Kanyemba; daar hebben ze een eiland met boomhutten en ik heb van collega's gehoord dat dat fantastisch is. Maar nog voordat ik de collega's kan mailen, krijgen we al een mail van onze Co, die voorstelt naar Mukambi te gaan, bekend van de tv-programma's Van Amstelveen naar Zambia en van Freek Vonk. Ach, dat lijkt mij ook leuk, dus ik sluit me graag daarbij aan. Net als 4 andere collega's.

 Nog voordat de vlucht vertrekt, wordt duidelijk dat Mukambi vol is en dat we wel terecht kunnen bij Kanyemba. Daar kunnen we dan niet terecht op het eiland met de boomhutten, maar het is wel Kanyemba. Stiekem ben ik dus heel erg blij!!!
Voor Wings of Support neem ik een hoop spullen mee, zeker omdat deze bestemming eraf gaat en we nu dus nog zo veel mogelijk spullen bij de projecten kunnen krijgen. Dus ik vertrek naar Lusaka met 3 koffers, waarvan maar 1 van mijzelf is. Verder hebben we de koffer van de Coco ook nog helemaal opgevuld met spullen. En de Senior Purser heeft nog 4 golftassen bij zich met spullen voor projecten. We zijn goed bezig!!!
De mannen van de bagage kijken wel even raar op, maar zijn meer dan bereid om mee te werken en voor het goede doel te sjouwen.

Na de vlucht moeten we natuurlijk al die koffers ook weer naar het hotel zien te krijgen. Ook hier krijgen we weer wat vragende blikken. Maar het voordeel voor de mannen is, dat een deel van de koffers terug leeg zal zijn.
Na aankomst in het hotel pak ik de koffers voor Wings of Support meteen uit, de spullen worden bij de receptie opgehaald. Verder pak ik mijn grote koffer om naar mijn trolley en meegebrachte rugzak. En daarna kan ik het toch niet laten om nog even een drankje te gaan doen.
Dus al met al wordt het weer een kort nachtje, voordat we gaan ontbijten en opgehaald worden door de chauffeur.
Het wordt een lange, enorm hete en hobbelige rit naar Kanyemba en we maken een kleine tussenstop in een klein dorpje. Daar worden twee geitjes uitgebeend. Ik heb het vlees even aan me voorbij laten gaan en heb het bij een colaatje gehouden.

Aangekomen bij Kanyemba staat er al meteen een lunch voor ons klaar. Het is een kwestie van meteen aanschuiven. We krijgen van de manager te horen dat Kanyemba voller is dan bedacht en dat we dus "helaas" naar The Island moeten. Ik kan mijn blijdschap niet onderdrukken. Ik heb uiteindelijk gewoon precies gekregen wat ik bedacht had!!!
We kunnen nog een uurtje in het zonnetje zitten, voordat we met een boot naar het eiland gebracht worden. Eenmaal daar aangekomen, is iedereen blij met de logeerplaats die we toegewezen hebben gekregen. Het zijn fantastische, luxe boomhutten, met een prima badkamer, die volledig in de open lucht is. Er staat een keurige toilet, douche en wastafel maar alles met niet meer dan een rieten wandje er omheen, waar ik al met mijn hoofd bovenuit steek. Ik heb mijn eigen boomhut en ik stuiter helemaal van blijdschap over deze reis.

Dan gaan we op "safari". Dat is hier wel een riviersafari; weer eens wat anders dan in een hobbelende auto. Onze gids is duidelijk niet bang en brengt ons ontzettend dicht bij de dieren. We komen dicht bij nijlpaarden, krokodillen en olifanten.
Mijn maatje van aan boord blijkt bij Artis gewerkt te hebben en hij weet van alle dieren veel, maar hij weet echt alles van vogels. Dat is fantastisch!!! Alle andere safari's zijn de vogels me niet of nauwelijks opgevallen, maar nu je de verhalen erbij hoort, gaat het veel meer leven. We zien bijvoorbeeld de Groenrug Reiger, die volgens hem haast een "ornithologisch orgasme" is; zo bijzonder is het dat we die zien.

We worden ook getrakteerd op een hele mooie zonsondergang, zoals ik ze alleen maar op foto's bij collega's zie, maar nooit zelf; als ik er ben, is het altijd bewolkt. Dit keer is het stralend weer en nu zie ik de mooie rode, paarse kleuren die horen bij een echte zonsondergang.
En we zijn getuige van iets héél bijzonders: twee olifanten zwemmen de Zambezi rivier over en emigreren van Zimbabwe naar Zambia. Op afstand ziet het er heel raar uit: af en toe een stuk kop boven water en verder vooral twee slurven die als periscopen boven het water uit komen. Ik wist wel dat olifanten kunnen zwemmen, maar het zien, is toch wel even heel bijzonder.

Na de riviersafari gaan we even omkleden en dan worden we met de boot opgehaald om naar het vasteland te gaan voor het avondeten. We doen allemaal braaf lange broeken aan en smeren ons goed in met muggenmelk, want we zijn toch voorzichtig met malaria.
Op het vasteland eten we aan één lage tafel met alle gasten. Erg gezellig en vooral ook heel lekker. En dan worden we na het eten weer teruggebracht naar het eiland. Onze gids neemt meteen alle spullen mee voor een vroeg ontbijt voor morgen, want om 5u gaat de wekker... Dusssssss....
Op het water schijnen we met de zaklampen die we bij ons hebben en het gevolg is, dat we een krokodil verblinden, die daardoor de boot niet meer kan ontwijken en we varen hem dus vól over zijn hoofd. Boink!!! Sorry!!!