18 oktober 2014 | Lusaka (II) [deel 2]

Eenmaal terug op het eiland worden we onthaald op een kampvuur, waar we toch nog even gezellig bij gaan zitten. De Baas, mijn maatje en de andere dame besluiten als eerste naar bed te gaan. En ze worden begeleid door onze gids. De dame en mijn maatje hebben het eerste huisje, dus zij slaan als eerste af. De Baas heeft het laatste huisje, dus hij loopt nog even door, met de gids. Op een gegeven moment roept de gids "Stop", maar dat dringt niet helemaal door, todat hij het nog een keer duidelijker zegt: er staat op 30 meter afstand een olifant midden op het pad en die is 'not amused'.

De Baas is als eerste weer terug bij het kampvuur. We besluiten dan maar allemaal naar bed te gaan en we gaan dus via een kruip-door-sluip-door-route naar onze huisjes, om de olifant te ontwijken.

 Ik vind het briljant en een enorm avontuur!!! Eenmaal in het huisje gebruik ik de badkamer (toch gek; plassen op een toilet zonder dak boven je hoofd of muren om je heen) en kruip ik mijn bed in. Ik tik nog een spin van de klamboe af... Tja, die wonen hier ook... 

Ik lig in bed te genieten van alle geluiden van de nacht: insecten, vogels, nijlpaarden en ik hoor de olifant scharrelen om mijn huisje... Ik heb niet het lef om te gaan kijken, maar ik vind het fantastisch om zo de geluiden van de wildernis te horen. Al doe ik wel oordoppen in om te kunnen slapen; het is al een korte nacht...

Om 5u gaat de wekker en ik had best wel langer willen en kunnen slapen, maar ik heb ook al zin in deze dag. Ik krijg eerst thee op bed en dan staat er een klein ontbijt klaar. Om 6u gaan we met de boot op pad en worden we een heel stuk de Lower Zambezi op gevaren. Daar stappen we in 3 kano's.
Ik zit als luxe poes tussen de Baas en de Coco en hoef dus niets te doen... Behalve zitten, niet te veel wiebelen en vooral genieten.
Zodra we vertrekken, komt er een nijlpaard uit het gras gerend en die duikt het water in, op een paar meter afstand van de voorste kano, waar mijn bange collega in zit. Zij krijgt het meteen bijna te kwaad!!! Ik vind het uitermate grappig, alhoewel ik me ook wel meteen afvraag waar dat beest gebleven is...
We zien alleen dit keer véél minder dieren. we hadden gehoopt juist veel dieren te zien, omdat het zo vroeg is. Maar we zien niet veel meer dan nijlpaarden, die elkaar waarschuwen als we eraan komen, en heel veel vogels. We zien ook weer het orgasme-vogeltje.

We gaan op een gegeven moment aan land voor een drankje en zien heel in de verte olifanten. We stappen weer in de kano en komen inderdaad dichter bij de olifanten. De eerste waar we bij komen, is (duidelijk) een man. Hij staat daar met 5 poten en lijkt niet enorm van ons onder de indruk. Wij wel van hem!!!
En even verderop staat een plukje olifanten. Als we daarbij komen, is één van de olifanten énorm geïrriteerd dat wij zo dichtbij zijn met onze kano's. Hij wappert met zijn oren, gromt en uiteindelijk begint hij zelfs met gras en takjes te gooien naar de laatste kano. Prachtig!!! Uiteraard laten we hen verder met rust. We maken nog wel een paar selfie's met de olifanten, maar die keren ons allemaal de rug toe... Ik denk dat we ze nog eens moeten uitleggen wat het nut van de selfie is....

Dan worden we weer opgehaald door de snelle boot en gaan we ontbijten op het vasteland. Daarna weer naar het eiland om onze spullen te pakken. Ik wil helemaal niet weg, maar ja, we moeten vanavond ook weer aan boord van een vlucht staan... De Baas checkt nog wel voor de zekerheid of de kist vertrokken is, maar helaas gewoon volgens schema...
Ik ga nog even snel douchen (daar had ik vanmorgen geen zin in), want ik wil natuurlijk toch een keer volledig naakt in de natuur staan douchen. Overigens is het qua waterdruk niet briljant, maar verder is het heerlijk warm water. Ik ben enorm onder de indruk!!!

Op het vasteland hebben we nog even een momentje om te ontspannen. De Co en Coco gaan nog even vissen, maar helaas vangen ze niets. Ik duik in bikini nog even aan het zwembad. Het is zo'n waanzinnig heerlijk weer. Wat zijn dit toch kadootjes; in Nederland wordt het herfst en ik zit in 34 graden, vol in de zon.

Om half 1 beginnen de trommels te klinken en dat is de oproep voor de lunch. Ook nu weer aan een lange tafel met alle gasten.
En tegen de tijd dat we klaar zijn met eten, is onze chauffeur er ook om ons weer mee terug te nemen naar Lusaka.
Tja, dan moeten we toch echt op weg... Ik had nog wel veel langer willen blijven, maar ja, dat kan helaas niet. En terugkomen, zie ik ook niet heel snel weer gebeuren. Ik kan alleen maar hopen dat we snel weer gaan vliegen op Lusaka...

Deze weg terug is een stuk stiller dan de heenweg: we zijn allemaal retemoe, dus er is een moment dat we met zijn allen liggen te pitten in het busje. Ik moet ook heel eerlijk zeggen dat ik de route slapend een stuk beter te doen vind: nu zien we niet al die ongelukken met vrachtwagens, waarbij je blij bent dat je er zelf niet onderdeel van bent.
Een aantal keren gaat het busje vól op de rem en ben ik blij dat we gewoon keurig op de weg blijven... En dat de auto's achter ons ook goed opletten. Één keer denk ik echt dat het niet goed gaat aflopen; een auto zit ècht bijna tegen onze achterkant aan. En ik realiseer me dat als het wel raak zou zijn, dat we niet naar huis hoeven vanavond, maar dat ik dàt dan weer niet bedoelde... Gelukkig gaat het allemaal goed.

Eenmaal terug in het hotel ga ik mijn koffers weer ompakken. We hebben nog 4,5u tot Calling, dus ik ga nog even naar het zwembad en raak daar in gesprek met de Senior Purser en haar 2 IPB-ers. Zij waren naar één van de projecten van Wings of Support, waar zij Project Coördinator van is.
Uiteindelijk neem ik nog 2 uur om even te (proberen te) slapen. Ik geloof ook wel dat ik iets geslapen heb. Als het Calling is, kleed ik me aan en doe de laatste spullen in mijn koffer. Ik gooi iets in de voorklep van mijn trolley en op dat moment zie ik een kakkerlak erin vliegen... Verdomme!!! Ik wil dat ding absoluut niet meenemen naar huis, want wie weet waar ik dan in verzeild raak...
En natuurlijk zit dat beest in mijn voorklep, die nauwelijks open kan... Dus snel alles eruit, handschoenen aan, wc-papiertje en op zoek naar dat gore beest. Ik ben ruim 10 minuten bezig, maar ik heb hem wel... Pffffff, opluchting....!!! Nou maar afwachten of ik inderdaad thuiskom zonder kakkerlakken.....

Maar hoe dan ook, mag het de pret niet drukken; ik heb echt een FANTASTISCHE trip gehad...!!! Was weer een mini-vakantie, waar ik met heel veel plezier op terug ga kijken...!!!