2 november 2014 | Tel Aviv (IV)

Het is mijn vierde keer Tel Aviv en het is mijn laatste vlucht vóór mijn winterverlof. Ik heb hem gekregen om mijn schema passend te maken, dus ik vind het allang prima. Jammer dat de weersvooruitzichten niet briljant zijn...

Gelukkig is het alweer een paar maanden rustig in Tel Aviv, maar toch krijgen we papieren instructies mee over wat we moeten doen, mócht het luchtalarm af gaan... Ik vind het bijzonder om die informatie te krijgen, me ook realiserend dat het echte gevaar er nu niet is. We krijgen in het hotel dan ook niet de aanvullende briefing met de exacte locatie van de schuilkelders, waarvan ik weet dat die briefing er een aantal maanden geleden wel was.
Desalniettemin droom ik wel van luchtalarmen en schuilkelders...

We komen om half vier 's nachts aan en het reguliere ontbijt is tot half elf. Dat wil ik toch echt halen, dus al met al wordt het een nachtje van vijf uurtjes slapen.
Ik haal het ontbijt als enige. Maar wel in mijn pyjama en ongedoucht. Ik val echt zo uit bed, aan de ontbijttafel. Het is zo'n heerlijk ontbijt hier, dat dat het ook wel waard is. Als ik van de ontbijttafel af kom, zie ik de Captain zitten, die aan een later, speciaal KLM-ontbijt zit. Dat is echter heel beperkt qua keuze en ik zou de humus enorm missen. Dus ik ben blij dat ik ervoor opgestaan ben.

Als ik weer gedoucht en aangekleed beneden kom, zit de Captain er nog, dus drinken we samen nog een kopje thee en de Co voegt zich ook nog bij ons.
Op een gegeven moment ga ik naar het zwembad om even van de zon te genieten. Met de nadruk op "even". Na een kwartier is het zonnetje verdwenen achter de wolken. Ik blijf nog wel even liggen, maar op een gegeven moment komen er ook kleine druppeltjes bij, dus dan ben ik er wel klaar mee. Ik kleed me aan en loop naar het oude treinstation. Daar zitten allerlei leuke winkeltjes, waar ik graag even rondneus. En daar zit ook de Ahava-winkel, waar eigenlijk de hele crew allemaal fijne huidproducten koopt. Ik kom dan ook de Purser en een collega tegen met goed gevulde tassen....
Zelf koop ik ook van alles. Onder andere voor een collegaatje die gevraagd had of ik iets mee kon nemen, als ik toch ging... Geen enkel probleem.

Terug loop ik over de boulevard. Het is goed druk in de zee met mensen die aan het SUPpen zijn, of gewoon relaxed op hun plank zitten. Het schijnt dat het zeewater hier heel lekker van temperatuur is, maar ik sla het even over.

Om 5 uur hebben we met de crew afgesproken om een hapje te gaan eten om de hoek van het hotel. Gelukkig heb ik ook een lange broek en een jasje meegenomen, want er waait een stevig windje. Ik heb mijn nieuwe bootstraps om mijn laarzen gedaan; these boots are made for walking!!!
We gaan naar het restaurant dat we bedacht hebben, maar daar gaat de keuken pas om zes uur open. Dus we lopen door naar een ander restaurant, waar ik al twee keer geweest ben; Manta Ray. We zijn met zijn vijven en we bestellen als voorgerecht een aantal mezze's; kleine gerechtjes. Voor het hoofdgerecht bestel ik de tonijn en ik geef aan dat ik hem "rare" wil hebben. Het zal mij benieuwen wat ik krijg. Maar ik mag niet klagen!!! Het is een heeeeeerlijke dikke steak, die inderdaad "rare" is en boterzacht... Heerlijk!!!

We lopen terug naar het hotel en ik maak nog een klein stopje in het hotelwinkeltje. Eenmaal in de lift zie ik dat ik één van mijn bootstraps mis. Dat is balen!!! Ik heb ze net voor de eerste keer gedragen, dus dat is best zonde.
Ik besluit terug te lopen naar het restaurant, in de veronderstelling dat de kans het grootst is dat ik hem daar verloren ben. En inderdaad ligt hij daar onder onze tafel. Blij stap ik naar buiten en loop terug naar het hotel. Dan realiseer ik me dat ik zonder na te denken alleen in het donker op straat loop, maar dat dat ook komt, omdat Tel Aviv zo veilig voelt... Wellicht is het een onterecht gevoel, want we hebben niet voor niets 3 pagina's met veiligheidsinstructies gekregen...

Voor de tweede keer terug in het hotel, dit keer mèt alle onderdelen, ga ik naar mijn kamer en nog even voorslapen.... Nog maar 1 stretch en dan heb ik weer vakantie. Ècht vakantie, geen werkvakantie....