30 december 2014 | Madrid

Ook deze dag begint heel erg vroeg. Om 3.30u word ik al wakker gebeld. Pffffff.... Ja, dit hoort er ook bij. Ik moet daar eens een blog aan wijden: aan de dingen die er óók bij horen... 

Via Amsterdam ga ik door naar Madrid. Daar komen we ook weer redelijk op tijd aan. Ik ben om 14u op mijn kamer. Ik heb echt een fantastische stop: 27 uur in Madrid!!! Ik heb al eerder Madrid gevlogen, maar altijd een op en neertje. Nu mag ik er ook echt blijven. En nu ben ik echt gesloopt... Ik doe het gewoon niet zo goed op van die vroege schema's. 

We hebben een tijd afgesproken in de lobby, 17u om samen wat te gaan eten. Lekker op tijd, want morgen moeten mijn collega's de eerste vlucht er alweer uit. Dit keer mag ik blijven liggen, maar ik vind het wel zo gezellig om mee te gaan eten, dus dan maar op tijd eten. 

Ik voel me eigenlijk een beetje schuldig dat ik zo'n mooie stop heb in Madrid en dat er maar één ding is dat ik wil en dat is slapen.... 
En ik besluit, na anderhalf jaar vliegen, maar eens te doen wat al mijn collega's al lang ontdekt hebben en naar mijn lijf te luisteren. Dus ondanks dat het prachtig weer is, ondanks dat ik nog nooit in Madrid geweest ben, ondanks dat we midden in het centrum van de stad zitten, sluit ik de raamluiken, zet de wekker en sluit ik mijn eigen luiken... 

Als de wekker gaat om 16.30u, druk ik nog 2 keer op snoozzzz, maar uiteindelijk moet ik toch ook ècht opstaan, wil ik mee kunnen met het eten. We hebben gereserveerd bij een tapas restaurantje. We komen ook nog de binnenkomende crew tegen. Zij gaan even snel omkleden en voegen zich dan bij ons. 

We lopen via een oud theater, meteen naast het hotel, wat verbouwd is tot winkelgebied, met een mooie plek om koffie te drinken. Het is echt een heel gaaf gebouw!!! We lopen naar buiten en de stad is helemaal mooi verlicht. Dat is echt het fijne aan deze -toch-nog-steeds- kersttijd. Alles is zo mooi verlicht. Ik word daar thuis ook zo blij en gelukkig van.
Een paar straten verder is het restaurant. Het zit in een kelder en er hangt een echte sfeer zoals ik die verwacht van een Spaanse tapas-tent. 
We zijn uiteraard erg vroeg, zéker voor Spaanse begrippen, maar ja, met een Calling-tijd van 3.40u, wil iedereen toch echt wel op tijd in bed liggen. We zitten in eerste instantie nog even met zijn 4-en en al snel komen ook de andere 4 erbij en hebben we 1 grote tafel voor 8 personen. We bestellen tapas voor de tafel en we smullen ervan. 
Tussendoor worden we af en toe opgeschrikt door een boormachine of een slijptol. Daar hadden ze ons al op voorbereid. Tja, we zijn nou eenmaal vroeg..... Maar dat mag de pret niet drukken... 

Na het eten lopen we terug naar het hotel en om 19.30u lig ik weer in bed. Ik vermaak me nog even met Facebook en dan ga ik weer slapen. 
Ik slaap totdat de wekker weer gaat. Sta dan op en na het douchen en aankleden ga ik ontbijten. Ik ben alleen bij het ontbijt. Dat is dan wel weer een nadeel aan een jumper-schema: omdat je overal de toevoeging bent, ben je vaak alleen. Ik heb dan ook een boek bij me en zit lekker te lezen tijden het ontbijt. Daarna ga ik weer naar mijn kamer. Mijn boek is erg boeiend, dus ik moet mezelf er echt van losrukken. Uiteindelijk pak ik mezelf bij kop en kont en loop ik toch naar beneden om nog íets van de stad te kunnen zien. Bij de receptie beneden vraag ik naar een leuke route om me een uurtje of twee mee te vermaken. Ze vraagt of ik wil gaan shoppen, of lopen. Na mijn mislukte shop-avontuur gisteren ben ik even klaar met shoppen en ik geef dus aan dat ik liever iets van de stad wil zien. Dus met een plattegrond en een getekende route ga ik op pad. 

Ik loop het hotel uit en loop de hoek om. Daar zie ik een heel leuk winkeltje. Dus ondanks mijn goede voornemen, sta ik binnen 2 minuten tóch in een winkel... Het is een winkel die gespecialiseerd is in spullen voor mensen die reizen en houden van organiseren. Ik word er helemaal gelukkig van!!! Ze hebben van alles aan navulflesjes, pompjes en andere spullen om je toiletartikelen op reisformaat te kunnen meenemen. Ik moet mezelf tegenhouden, dat ik niet helemaal los ga. Ik koop wel een paar navultubes en pompjes, die in in Nederland nog nooit gezien heb. 
Als ik daar de winkel uit loop, begin ik echt aan mijn route. Plaza de Colon, door naar een prachtig park, waar ik lekker kan struinen. Ik heb nog maar twee passen in het park gezet, als er een Spaanse dame naar me toekomt, met takjes van weet-ik-veel-wat-het-ziet-er-uit-als-rozemarijn in haar handen. Ik ken dat trucje al: zodra ik in mijn tas graai, ben ik alles kwijt wat ik heb. Dat heb ik in Barcelona jaren geleden al een keer gehad, dus daar trap ik niet meer in. Ik klem mijn tas vast en heb mijn hand in mijn jaszak, met mijn telefoon vast. Ik kom dan ook inderdaad weg mèt al mijn spullen nog bij me. 
Het is een heel mooi park, met prachtige Himalaya berken. Het wit van deze bomen, het lichte grind, de witte beelden die er staan en dat in combinatie met een stralend zonnetje. Het maakt een prachtig plaatje en ik ben heel blij dat ik uiteindelijk toch nog de deur uit gelopen ben. 

Ik struin lekker door het park, ga nog even ergens zitten en loop dan nog even verder door de stad. Wat heeft Madrid een fantastisch mooie gebouwen!!! Ik snap nu wel dat mensen hier dagen rond kunnen lopen. 
Ik heb van de receptie inderdaad een mooi rondje gekregen. Met mijn gebroken teen loop ik niet te veel, want ik moet nog twee vluchten doen, dus ik ben weer keurig op tijd terug. Daar kan ik nog even ontspannen, voordat ik weer mijn uniform aan trek voor de laatste keer van dit jaar...